الگوی فرهنگی
اصل پوشش و آراستگی
در سرفصل الگوی فرهنگی در سبک زندگی دینی، نیاز فطری زنان به خودآرایی و جذابیت زنان برای مردان از سوی دیگر سبب شده است که اسلام برای حضور مؤثر زنان در جامعه، مسئله حاضر شدن در عرصه های عمومی را با رعایت حجاب مطرح کند. بنا بر تعالیم دینی حجاب (در زنان) عبارت است از پوشانیدن تمام اعضای بدن به جز صورت و دستها تا مچ. (مجلسی، 1403 ج 101:38)
خداوند متعال در تبیین کیفیت پوشش زنان در قرآن کریم می فرماید: «به زنان با ایمان بگو که دیدگان خود را از هر نامحرمی فرو بندند و پاکدامنی پیشه کنند و زر و زیورهای خود را آشکار نگردانند. (نور/31)
بطور کلی در سبک زندگی اسلامی، حضور زنان در عرصه جامعه و ارتباط آنها با نامحرمان ضرورتی ندارد و مطلوبترین سیره برای بانوان حضور در خانه و رسیدگی نیکو به همسران و تربیت دینی فرزندان است. البته در شرایط عادی، دیدار زنان با مردان ممنوعیت شرعی و قانونی ندارد و آنها میت وانند با رعایت ارزشهای اسلامی و اخلاقی به عرصه های اجتماعی وارد شوند؛ از این رو حکمِ بیان شده در روایت، سفارشی اخلاقی ترجیحی است نه حکمی قانونی تکلیفی. (مصباح یزدی، 93:1380)
در رابطه با سبک زندگی در جوامع غربی در زمینه دفاع آنان از بی بندباری و بی حجابی به دو چیز اشاره میشود: از یک سو محدویت هایی از قبیل بی حجابی را موجب حریص شدن انسان و در نتیجه افزایش تمایل مرد و زن به اعمال جنسی میدانند و از سوی دیگر معتقدند که سرکوب کردن غرایز باعث انواع بیماریهای روحی و روانی می شود. در پاسخ به این دو دلیل باید گفت که گرچه مبارزه با غرایز در حدودی که انسان به صورت طبیعی به آن نیاز دارد، اشتباه است ولی بی بندوباری و بی حجابی نه تنها مشکلی را حل نمیکند بلکه موجب بالا رفتن سطح بی بندوباری هم می شود. (مطهری، 1362 :85)
البته باید خاطرنشان کرد که رعایت حجاب فقط مختص زنان نیست بلکه بر اساس آموزه های دینی، مردان هم باید از نگاه به نامحرم و پوشیدن لباس تحریک آمیز خودداری کنند.
